درس هفتم:

كفّاره روزه‌

«كفّاره» يعنى آنچه بدان گناه و جز آن پنهان شود و در اصطلاح شرع عبارت است از آنچه بدان گناه پنهان شود و سبك گردد از قبيل صدقه، روزه و مانند آن. به اين جهت كفاره ناميده شده كه گناه را پنهان مى‌كند و مى‌پوشاند. [1]

اينك توضيح موارد بالا.

1- كفّاره افطار عمدى روزه رمضان: دو صورت دارد:

الف- چنانچه با چيز حلال روزه‌اش را باطل كرده، حكمش آن است كه:

1- قضاى آن را به جا آورد. (م 1710)

2- كفاره بدهد؛ يعنى يا يك بنده آزاد كند، يا دو ماه روزه بگيرد ^، يا شصت فقير

[1] لغت‌نامة دهخدا، ج 39، واژة کفاره (با اندکِی تغِیِیر).

^- کسِی که مِی‌خواهد دو ماه کفارة روزة رمضان را بگِیرد، دو وظِیفه دارد:

[1] باِید سِی و ِیک روز آن را پِی‌درپِی بگِیرد و اگر بقِیة آن پِی‌درپِی نباشد، اشکال ندارد. (م 1661)

«ادامه در صفحة بعد» 