(تقريباً ده سير) طعام بدهد و اگر نمى‌تواند بنابراحتياط واجب بايد سه روز پى‌در پى روزه بگيرد. (م 1687)

3- كفاره تأخير قضاى رمضان: اگر قضاى روزه رمضان را چند سال تأخير بيندازد و بايد قضا را بگيرد و براى هر روز يك مُد طعام به فقير بدهد. (م 1709)

4- كفاره مريض: اگر به واسطه مرضى روزه رمضان را نگيرد و مرض او تا رمضان سال بعد طول بكشد، قضاى روزه‌هايى را كه نگرفته بر او واجب نيست و بايد براى هر روز يك مُد طعام به فقير بدهد. (م 1703)

5- كفاره شخص پير: كسى به واسطه پيرى روزه گرفتن برايش مشقت دارد، روزه بر او واجب نيست و بايد براى هر روز يك مُد طعام به فقير بدهد. (م 1725)

6- زن حامله: زن حامله‌اى كه زاييدن او نزديك است و روزه براى حملش ضرر دارد، روزه بر او واجب نيست و بايد براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد و نيز اگر براى خودش ضرر دارد، روزه بر او واجب نيست و به احتياط واجب بايد براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد و در هر دو صورت روزه‌هايى را كه نگرفته بايد قضا كند. (م 1728)

7- كفاره مادر شيرده: زنى كه بچه شير مى‌دهد و شير او كم است چه مادر بچه، يا دايه او باشد، يا بى‌اجرت شير دهد، اگر روزه براى بچه‌اى كه شير مى‌دهد ضرر دارد روزه بر او واجب نيست و بايد براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد و نيز اگر براى خودش ضرر دارد، روزه بر او واجب نيست و به احتياط واجب بايد براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد و در هر صورت روزهايى را كه نگرفته بايد قضا كند. (م 1729)