درس نهم:

قضاى روزه (2)

^ ب- قضاى روزه پدر و مادر

1- قضاى روزه مادر، بر پسر (بزرگتر) واجب نيست. (م 1712)

2- روزه‌خوارى پدر ممكن است از روى عذرى مانند مرض، مسافرت و ... يا به بخاطر نافرمانى صورت گيرد كه هر دو صورت بر پسر بزرگتر واجب است كه يكى از دو كار زير را انجام دهد:

الف- يا خود قضايش را به جا آورد.

ب- يا برايش اجير بگيرد. (م 1390)

اگر ميّت وصيت كرده‌باشد كه براى نماز و روزه او اجير بگيرند بعد از آنكه اجير، نماز و روزه او را بطور صحيح به جا آورد بر پسر بزرگتر چيزى واجب نيست. (م 1394)

يك مسأله‌

اگر پدر غير از روره رمضان، روزه واجب ديگرى را مانند روزه نذر نگرفته باشد، بايد پسر بزرگتر قضا نمايد. (م 1713)

^ ج- روزه استيجارى‌

روزه قضايى كه بر عهده انسان مى‌آيد ممكن است «استيجارى» باشد. يعنى شخص‌

براى به جاآوردن روزه ميتى اجير شده باشد. كسى كه قضاى اين‌گونه روزه بر عهده‌اش باشد، احكامش چنين است:

1- احتياط واجب آن است كه بعداز ظهر روزه را باطل نكند. (م 1701)