واجب نبايد در آن روز مسافرت كند. و اگر در سفر باشد بايد قصد كند كه ده روز در جايى بماند وآن روز را روزه بگيرد، ولى اگر نذر كرده باشد روز معّينى را روزه بگيرد مى‌تواند در آن روز مسافرت نمايد. (م 1716)

4- اگرنذر كند روزه بگيرد و روز آن را معّين نكند، نمى تواند آن را در سفر به جا آورد. ولى چنانچه نذر كند كه روز معّينى را در سفر روزه بگيرد بايد آن را در سفر به جا آورد و نير اگر نذر كند روز معيّنى را چه مسافر باشد يا نباشد، روزه بگيرد بايد آن روز را اگر چه مسافر باشد، روزه بگيرد. (م 1717)

روزه كسى كه شغل او مسافرت است‌

كسى كه شغلش مسافرت است (مثل رانندگان) در غير سفر اوّل بايد نماز را تمام بخوانند (و روزه هم مى‌توانند بگيرند) ولى در سفر اول اگر چه طول بكشد، نمازشان شكسته است (و روزه هم نمى توانند بگيرند). (قبل از م 1307)

- كسى كه شغلش مسافرت است:

الف- اگر ده روز يا بيشتر در وطن خود بماند، چه از اوّل قصد ماندن ده روز را داشته باشد چه بدون قصد بماند، بايد در سفر اولى كه بعداز ده روز مى‌رود، نماز را شكسته بخواند (و روزه هم نمى‌تواند بگيرد). (م 1312)

ب- اگر در غير وطن خود ده روز بماند در سفر اولى كه بعد از ده روز مى‌رود، بايد نماز را شكسته بخواند (و روزه نمى تواند بگيرد). چه از اول قصد ماندن ده روز را داشته باشد يا نداشته باشد. (م 1313)

سؤال 1- ... كسانى كه در جهاد سازندگى به عنوان راننده مشغول به كار هستند، نماز و روزه آنها چه صورتى دارد؟

جواب- كسى كه شغل او رانندگى در مسافت شرعى (5/ 22 كيلومتر) است خواه در استخدام اداره يا نهادى باشد و خواه آزاد كار كند نماز او در سفر شغلى، تمام است. (اس، ج 1، ص 236)

سؤال 2- رانندگانى كه دراستخدام دولت هستند از نظر نماز و روزه دائم‌السفر