درس يازدهم:

روزه مسافر (2)

شخص مسافر نمى‌تواند روزه بگيرد، مگر اينكه قصد اقامت ده روز در محّلى را داشته بماند. در اين درس به احكام قصد اقامت مى‌پردازيم:

1- مسافرى كه قصد دارد ده روز پشت سر هم در محّلى بماند يا مى‌داند كه بدون اختيار ده روز در محّلى مى‌ماند، در آن محل بايد نماز خود را تمام بخواند (و روزه را هم بگيرد). (م 1335)

2- مسافرى كه قصد كرده ده روز در محّلى بماند، بايد روزه واجب را بگيرد و مى‌تواند روزه مستحبى راهم به جا آورد .... (م 1348)

كيفيت قصد اقامت‌

مسافرى كه مى‌خواهد ده روز در محلى بماند لازم نيست قصد ماندن شب اول يا شب يازدهم را داشته باشد، و همچنين كه قصد كند از اذان صبح روز اول تا غروب روز دهم بماند، بايد نماز را تمام بخواند (و روزه اش را نيز بگيرد.) و همچنين اگر مثلًا قصدش اين باشد كه از ظهر روز اول تا ظهر روز يازدهم بماند، بايد نماز را تمام بخواند (و روزه اش را نيز بگيرد). (م 1336)

شرايط قصد اقامت‌

1- ماندن در يك جا: مسافرى كه مى‌خواهد ده روز در محلى بماند، در صورتى بايد نماز را تمام بخواند (و روزه‌اش را بگيرد) كه بخواهد تمام ده روز را در يك جا بماند. پس اگر بخواهد مثلًا ده روز در نجف و كوفه يا در تهران و شميران بماند بايد نماز را شكسته‌