احكام زكات‌

1- انسان بايد زكات را به قصد قربت (براى انجام فرمان خداوند عالم) بدهد و در نيّت معيّن كند كه آنچه را مى‌دهد زكات مال است يا زكات فطره، ولى اگر مثلًا زكات گندم و جو بر او واجب باشد، لازم نيست معين كند چيزى را كه مى‌دهد زكات گندم است يا زكات جو. (م 1957)

2- اگر زكات را از مال خود كنار بگذارد، مى‌تواند در بقيه آن تصرّف كند و اگر از مال ديگرش كنار بگذارد، مى‌تواند در تمام مال تصرّف نمايد. (م 1965)

3- مستحب است در دادن زكات خويشان خود را بر ديگران، اهل علم و كمال را بر غير آنان و كسانى را كه اهل سؤال نيستند بر اهل سؤال مقدّم بدارد. (م 1973)

4- بهتر است زكات را آشكار و صدقه مستحبى را مخفى بدهند. (م 1974)

5- كسى كه مشغول تحصيل علم است و اگر تحصيل نكند مى‌تواند براى معاش خود كسب كند، چنانچه تحصيل آن علم، واجب يا مستحب باشد مى‌شود به او زكات داد و اگر تحصيل آن علم، واجب يا مستحب نباشد، زكات دادن به او اشكال دارد. (م 1990)