درس پانزدهم

قضا، كفّاره و زكات فطره‌

در پاره‌اى از موارد تنها قضاى روزه بر انسان واجب مى‌شود و كفّاره دادن واجب نيست. در پاره‌اى ديگر از موارد علاوه بر قضاى روزه، كفّاره دادن نيز واجب مى‌شود.

الف- موارد قضاى روزه‌

1- روزه‌دار در ماه رمضان عمداً قى كند.

2- در شب ماه رمضان، جنب باشد و تا اذان صبح از خواب سوّم، بيدار نشود.

3- نيّت روزه نكند، يا ريا كند و يا قصد كند كه روزه نباشد.

4- در ماه رمضان، غسل جنابت را فراموش كند و با حال جنابت يك روز و يا چند روز روزه بگيرد.

5- بدون اين‌كه تحقيق كند صبح شده يا نه، كارى كه روزه را باطل مى‌كند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده است.

6- كسى بگويد صبح نشده و انسان به گفته او كارى كه روزه را باطل مى‌كند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده است.

7- كسى بگويد صبح شده و انسان به گفته او يقين نكند، يا خيال كند شوخى مى‌كند و كارى كه روزه را باطل مى‌كند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده است.

8- به گفته شخص عادلى افطار كند، بعد معلوم شود مغرب نبوده است.

9- در هواى صاف به‌واسطه تاريكى يقين كند كه مغرب شده و افطار كند، بعد معلوم شود كه مغرب نبوده است، ولى اگر در هواى ابرى به گمان مغرب بودن افطار كند، بعد معلوم شود كه مغرب نبوده، قضا لازم نيست.