ممكن نباشد، هر كدام آن‌ها كه ممكن است بايد انجام دهد. (م 1665)

موارد كفّاره جمع عبارتند از:

1- باطل كردن روزه به چيز حرام، بنابر احتياط واجب؛ چه آن چيز اصلًا حرام باشد مثل شراب و زنا، يا به جهتى حرام شده باشد. مثل نزديكى كردن با عيال خود در حال حيض.

2- نسبت دروغ دادن به خدا و پيغمبر 6 بنابر احتياط واجب. (م 1665- 1666)

زكات فطره‌

كسى كه موقع غروب شب عيد فطر بالغ، عاقل و هشيار است و فقير و بنده كس ديگر نيست، بايد براى خودش و كسانى كه نان خور او هستند، هر نفرى يك صاع (: تقريباً سه كيلو) گندم، جو، خرما، كشمش، برنج، يا ذرت و مانند اين‌ها به مستحق بدهد و اگر پول يكى از اين‌ها را هم بدهد كافى است. (م 1991)

پرداخت زكات فطره يكى از شرايط قبولى روزه است. [1]

برخى از احكام زكات فطره به قرار زير است:

الف- زمان پرداخت‌

كسى كه نماز عيد فطر مى‌خواند، به احتياط واجب پيش از نماز عيد زكات فطره را بدهد و كسى كه نماز عيد نمى‌خواند، مى‌تواند دادن فطره را تا ظهر تأخير بيندازد. چنانچه كسى به نيّت فطره مقدارى از مال خود را كنار بگذارد و تا ظهر روز عيد به مستحق ندهد، به احتياط واجب هر وقت آن را مى‌دهد، نيّت فطره نمايد. (م 2029- 2030)

كسى كه فطره را ندهد و كنار هم نگذارد، به احتياط واجب بعداً بدون نيّت ادا و قضا، فطره را بدهد. (م 2031)

ب- نيّت و قصد قربت‌

انسان بايد زكات فطره را به قصد قربت بدهد و موقعى كه آن را مى‌دهد، نيّت دادن‌

1- عروة الوثقِی، ص 444.