مقدارى دور شود كه ديوارهاى شهر را نبيند و اذان آن را هم نشنود [1] و چنانچه قبل از آن كه به اين مقدار دور شود بخواهد نماز بخواند، بايد نماز را تمام بخواند.

(شرط هشتم قبل از م 1318)

موارد تمام بودن نماز در سفر

مسافر در موارد زير بايد نماز را تمام بخواند:

1- قبل از آن كه هشت فرسخ برود، از وطن خود بگذرد و يا در جايى ده روز بماند.

2- از اوّل قصد نداشته به سفر هشت فرسخ برود و بدون قصد، اين مسافت را پيموده است، مانند كسى كه به‌دنبال گمشده‌اى مى‌گردد.

3- در بين راه از قصد سفر برگردد؛ يعنى قبل از رسيدن به چهار فرسخ، از رفتن منصرف شود.

4- كسى كه شغل او مسافرت است، مانند راننده قطار و ماشين‌هاى بيرون شهرى، خلبان و ... (در سفرى كه شغل است).

5- كسى كه به سفر حرام مى‌رود، مانند سفرى كه موجب اذيّت پدر و مادر باشد.

(ر. ك: مسائل نماز مسافر)

تمام بودن نماز در بعضى مكان‌ها

در مكان‌هاى زير نماز تمام است:

1- وطن‌

2- جايى كه مى‌داند و يا بنا دارد ده روز بماند.

3- جايى كه سى روز با ترديد مانده است؛ يعنى معلوم نبوده است كه مى‌ماند يا مى‌رود و تا سى روز به همين حالت مانده و جايى هم نرفته است، در اين صورت بايد بعد از سى روز، نماز را تمام بخواند. (م 1335، 1338 و شرط چهارم)

1- اِین فاصله را «حدّ تَرَخُّص» مِی‌گوِیند.