ب- تعيين روزه‌

اگر كسى بخواهد غير روزه رمضان روزه ديگرى بگيرد بايد آن را معيّن نمايد؛ مثلًا نيت كند كه روزه قضا يا روزه نذر مى‌گيرم. ولى در ماه رمضان لازم نيست نيّت كند كه روزه ماه رمضان مى‌گيرم، بلكه اگر نداند ماه رمضان است يا فراموش نمايد و روزه ديگرى را نيّت كند روزه رمضان حساب مى‌شود. (م 1555)

ج- وقت نيّت‌

انسان مى‌تواند در هرشب از ماه رمضان- از اوّل شب تا اذان صبح- براى روزه فرداى آن، نيّت كند و بهتر است كه شب اوّل ماه هم نيّت روزه همه ماه را بنمايد. (م 1551- 1552)

اگر غير از روزه ماه رمضان روزه معيّن ديگرى بر انسان واجب باشد مثلًا نذر كرده باشد كه روز معيّنى را روزه بگيرد، چنانچه عمداً تا اذان صبح، نيّت نكند، روزه‌اش باطل است. (م 1564)

اگر براى روزه واجب غير معيّنى، مثل روزه كفّاره عمداً تا نزديك ظهر، نيّت نكند اشكال ندارد، بلكه اگر پيش از نيّت، تصميم داشته باشد كه روزه نگيرد، يا ترديد داشته باشد كه بگيرد يا نه، چنانچه كارى كه روزه را باطل مى‌كند انجام نداده باشد و پيش از ظهر، نيّت كند روزه او صحيح است. (م 1565)

د- استمرار نيّت‌

اگر در روزه واجب معيّنى مثل روزه رمضان از نيّت روزه گرفتن برگردد روزه‌اش باطل است، ولى چنانچه نيت كند كه چيزى را كه روزه را باطل مى‌كند به جا آورد در صورتى كه آن را انجام ندهد روزه‌اش باطل نمى‌شود. (م 1570)