ب- مى‌داند يا احتمال مى‌دهد كه اگر بخوابد پيش از اذان صبح بيدار مى‌شود، چنانچه تصميم داشته باشد كه بعد از بيدار شدن غسل كند و با اين تصميم بخوابد و تا اذان خواب بماند روزه‌اش صحيح است. (م 1627)

ج- مى‌داند يا احتمال مى‌دهد كه اگر بخوابد پيش از اذان صبح بيدار مى‌شود، چنانچه غفلت داشته باشد كه بعد از بيدار شدن بايد غسل كند، در صورتى كه بخوابد و تا اذان صبح خواب بماند روزه‌اش صحيح است. (م 1628)

د- مى‌داند يا احتمال مى‌دهد كه اگر بخوابد پيش از اذان صبح بيدار مى‌شود، چنانچه نخواهد بعد از بيدار شدن غسل كند، يا ترديد داشته باشد كه غسل كند يا نه، در صورتى كه بخوابد و بيدار نشود، روزه‌اش باطل است. (م 1629)

هـ- اگر بخوابد و بيدار شود و بداند يا احتمال دهد كه اگر دوباره بخوابد پيش از اذان صبح بيدار مى‌شود و تصميم هم داشته باشد كه بعد از بيدار شدن غسل كند، چنانچه دوباره بخوابد و تا اذان بيدار نشود، بايد روزه آن روز را قضا كند و همچنين است اگر از خواب دوم بيدار شود وبراى مرتبه سوّم بخوابد و كفاره بر او واجب نمى‌شود. (م 1630)

5- خوابى را كه در آن محتلم شده نبايد خواب اول حساب كرد، بلكه اگر از آن خواب بيدار شود و دوباره بخوابد خواب اول حساب مى‌شود. (م 1631)

6- اگر روزدار در روز محتلم شود، واجب نيست فوراً غسل كند. (م 1632)

7- هرگاه در ماه رمضان بعد از اذان صبح بيدار شود و ببيند محتلم شده، اگر چه بداند پيش از اذان محتلم شده، روزه او صحيح است. (م 1633)

يك نكته: كسى كه مى‌خواهد قضاى روزه رمضان را بگيرد، هرگاه تا اذان صبح جنب بماند، اگر چه از روى عمد نباشد روزه او باطل است. (م 1634)

سؤال- شخصى در ماه رمضان در جايى مهمان شد و شب را در آن منزل خوابيد و نيمه‌هاى شب محتلم گرديد و چون مهمان بود و با خود لباسى نداشت، براى فرار از روزه، تصميم گرفت بعد از طلوع فجر مسافرت نمايد ... آيا قصد سفر توسط او موجب سقوط كفاره هست يا خير؟