به دار مى‌كشند- و نبايد وى را بيشتر از سه روز روى دار نگاه دارند- سپس پايين آورده مى‌شود. [1]

2- وقتى محارب را به شهر ديگرى تبعيد كردند، والى به هر شهرى كه وى را فرستاده‌اند، مى‌نويسد كه مردم از غذا خوردن، معاشرت، خريد و فروش، ازدواج و مشورت با وى خوددارى كنند و احوط اين است كه مدّت تبعيد او كمتر از يك سال نباشد، هر چند كه توبه كند. در صورتى كه توبه نكند، مدّت تبعيد ادامه مى‌يابد تا توبه كند .... [2]

3- براى بريدن دست و پاى محارب، لازم نيست كه سرقت كرده باشد ... بلكه امام نسبت به كسى كه حمله مسلحانه كرده، اختيار دارد كه دست و پايش را قطع كند و احوط اين است كه ابتدا دست راست و بعد پاى چپ را ببرند. [3]

توبه محارب‌

1- اگر قبل از دستگيرى، توبه كند، حدّ ساقط مى‌شود، ولى حقّ‌الناس از قبيل قتل، مجروح كردن، (دزديدن) مال، ساقط نمى‌شود (يعنى قصاص جنايتى كه كرده از قبيل قتل، جرح يا اتلاف مال به‌عنوان حقّ‌الناس باقى است).

2- اگر پس از دستگيرى توبه كند، حدّ هم ساقط نمى‌شود. [4]

8- ارتداد

«ارتداد» در لغت به معنى بازگشتن به راهى است كه از آن راه آمده؛ لكن در اصطلاح فقهى، منظور از آن بازگشت به كفر است و مرتد به كسى گفته مى‌شود كه از اسلام به كفر برگردد، چنان كه قرآن كريم مى‌فرمايد:

(وَ مَنْ يَرْتَدِدْ مِنْكُمْ عَنْ دينِهِ فَيَمُتْ وَ هُوَ كافِرٌ فَاولئِكَ حَبِطَتْ اعْمالُهُمْ فِى الدُّنْيا وَالْاخِرَةِ ...)

(بقرة: 217)

1- همان، مسأله 9.

2- همان، مسأله 10.

3- همان، ص 494، مسأله 11.

4- همان، ص 493، مسأله 7.