(وَ لا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتى‌ حَرَّمَ اللَّهُ الَّا بِالْحَقِّ ....) (اسراء: 33)

كسى را كه خدا كشتن او را حرام كرده، نكشيد مگر به حق.

و در نكوهش قتل ناحق مى‌فرمايد:

(وَ مَنْ يَقْتُلْ مُؤْمِناً مُتَعَمِّداً فَجَزاؤُهُ جَهَنَّمُ خالِداً فيها وَ غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَ لَعَنَهُ وَ اعَدَّ لَهُ عَذاباً عَظيماً) (نساء: 93)

هر كس مؤمنى را به عمد بكشد، كيفر او جهنم است كه در آن همواره خواهد بود و خدا بر او خشم گيرد و لعنتش كند و برايش عذاب بزرگى آماده ساخته است.

از اين آيات، ارزش و احترام خون مردمان مؤمن روشن مى‌شود. رسول خدا 6 فرمودند:

اوَّلُ ما يَحْكُمُ اللَّهُ فيهِ يَوْمَ الْقِيامَةِ الدِّماءُ .... [1]

اولين چيزى كه خداوند در روز قيامت درباره‌اش حكم مى‌كند (مسأله) خون‌هاى (مردم) است.

آنچه موجب قصاص مى‌شود ازبين بردن جان انسان بى‌گناه از روى عمد است. از اين رو، قصاص نفس در جايى صورت مى‌گيرد كه كسى انسان بى گناهى را به ناحق و از روى عمد بكشد.

راه‌هاى ثبوت قصاص نفس‌

اين راه‌ها عبارتند از:

1- اقرار مجرم به قتل؛

2- شاهد (بيّنه)؛

3- قسامه‌

1- وسائل الشِیعه، ج 19، ص 4.