هر كه مى‌خواهد تجارت كند بايد با مسائل دينش آشنا شود، تا حلال و حرام را از هم بازشناسد و كسى كه قبل از فراگيرى احكام دينش، تجارت كند، داخل كارهاى شبهه‌ناك خواهد شد.

امام خمينى (ره) مى‌فرمايد:

بر هر كس كه به تجارت و ساير انواع كسب اقدام مى‌كند، واجب است احكام و مسائل مربوط به آن را ياد بگيرد، تا صحيح آن را از فاسدش بشناسد واز ربا سالم بماند، و مقدار لازم، آن است كه حكم تجارت و معامله‌اى را كه انجام مى‌دهد در همان موقع انجام دادن- هر چند از روى تقليد- بداند. [1]

آداب خريد و فروش‌

تجارت و كسب، آداب ويژه‌اى دارد كه به پاره‌اى از آنها به طور فهرست‌وار اشاره مى‌كنيم:

الف- مستحبات‌

1- ميانه روى در طلب مال به طورى كه آدمى نه كوتاهى كند و نه حريص باشد.

2- پذيرش بر هم زدن معامله در صورتى كه طرف مقابل از معامله پشيمان شود.

3- مساوات بين مشتريان در قيمت، به طورى كه ميان چانه زننده و غير آن فرق نگذارد؛

البته اگر به سبب فضيلت و دين كسى و مانند اينها فرق بگذارد ظاهراً اشكال ندارد.

4- هنگام دريافت جنس كمتر بگيرد و هنگام پرداخت (به ديگران) بيشتر و سنگين‌تر بدهد.

ب- مكروهات‌

1- تعريف كردن از كالاى خويش و بد گويى از جنسى كه مى‌خرد.

2- وارد معامله ديگران شدن.

3- قسم راست خوردن در معامله (قسم دروغ حرام است).

4- معامله كردن در جايى كه عيب (جنس) در آن جامخفى مى‌ماند.

5- قبل از همه براى معامله وارد بازار شدن و ديرتر از همه خارج شدن.

1. تحرِیر الوسِیله، ج 1، ص 500، م 21، چاپ نجف اشرف.