1- انسان بايد
زكات را به قصد قربت (براى انجام فرمان خداوندعالم) بدهد و در نيّت معيّن كند كه
آنچه را مىدهد زكات مال است يا زكات فطره، ولى اگر مثلًا زكات گندم و جو بر او
واجب باشد، لازم نيست معين كند چيزى را كه مىدهد زكات گندم است يا زكات جو. [5]
2- اگر زكات را
از خود مال كنار بگذارد، مىتواند در بقيه آن تصرف كند و اگر از مال ديگرش كنار
بگذارد، مىتواند در تمام مال تصرّف نمايد. [6]
3- مستحب است در
دادن زكات خويشان خود را بر ديگران، اهل علم و كمال را بر غير آنان و كسانى را كه
اهل سؤال نيستند بر اهل سؤال مقدّم بدارد. [7]
4- بهتر است
زكات را آشكار و صدقه مستحبى را مخفى بدهند. [8]
5- كسى كه مشغول
تحصيل علم است و اگر تحصيل نكند مىتواند براى معاش خود
1. همان، م 1942.
2. همان، م 1945.
3. همان، م 1946.
4. همان، م 1948.
^. سِیّد
نمِیتواند از غِیر سِیّد زکات بگِیرد ... مگر در شراِیط
ناچارِی ... (م 1955.)