درس يازدهم

بيمه‌

«بيمه» عقدى است كه به موجب آن، يك طرف تعهد مى‌كند در ازاء پرداخت وجه يا وجوهى از طرف ديگر، در صورت وقوع يا بروز حادثه، خسارت وارده بر او را جبران نموده يا وجه معينى را بپردازد.

متعهد را «بيمه گر»، طرف قرارداد را «بيمه گذار»، وجهى را كه بيمه گر مى‌پردازد «حق بيمه» و آنچه را كه بيمه مى‌شود «موضوع بيمه» نامند. [1]

اهميت بيمه‌

بيمه يكى از نيازهاى اساسى جامعه امروزى است. حوادث و خسارت‌هاى جانى و مالى، موضوعى همگانى و جهانى است. مرگ ناگهانى، از كارافتادگى، بيمارى، بيكارى، آتش سوزى، سيل، طوفان، غرق شدن، حوادث مربوط به حمل و نقل و خسارات مالى ناشى از آن و ... به اختيارات شخصى و حرفه‌اى، وابسته نيست. در هر لحظه ممكن است حادثه‌اى روى دهد و قربانى بگيرد و فرد يا افراد قربانى را از جنبه اقتصادى و كارايى، دچار آسيبب كند. چنين واقعيتى اقتضا مى‌كند كه بيمه به عنوان نيازى اساسى و در سطحى گسترده در جامعه انسانى و در حد ضرورت‌هاى زندگى به كار گرفته شود.

1. مجموعه قوانِین تجارت، محمدحسن وطنِی، قانون بِیمه، ماده ِیک.