اقسام بيمه‌

بيمه به دو نوع خصوصى و اجتماعى (: عمومى) تقسيم مى‌شود.

الف- بيمه خصوصى‌

بيمه خصوصى در مقايسه با بيمه‌هاى اجتماعى، سابقه‌اى بيشتر دارد و خود به «بيمه اشخاص» و «بيمه اموال» تقسيم مى‌شود. در بيمه اشخاص، بيمه گذار خود يا ديگران را در برابر خطرهايى كه سلامتى اعضاى بدن يا جان آن‌ها را تهديد مى‌نمايد، بيمه مى‌كند.

موضوع بيمه اموال نيز مى‌تواند كليه اموال منقول و غير منقولى باشد كه در بيمه نامه ذكر مى‌شود؛ مانند منزل و اثاثيه آن، مال التجاره، اتومبيل، كارخانه، كشتى و مؤسسه. بيمه اموال معمولًا به دو گونه زير انجام مى‌گيرد:

1- بيمه گر متعهد مى‌شود خسارتى را كه مستقيماً بر اموال بيمه گذار وارد شده، جبران كند.

2- بيمه گر متعهد مى‌شود خسارتى را كه توسط بيمه گذار به اموال ديگران وارد شده، جبران كند. اين گونه بيمه، به «بيمه شخص ثالث» معروف است.

ب- بيمه اجتماعى‌

حمايت اجتماعى كارگران و شاغلان در مقابل برخى حوادث و وقايع احتمالى، «بيمه اجتماعى» ناميده مى‌شود. ويژگى‌هاى اين نوع بيمه به شرح ذيل است:

1- بيمه‌هاى اجتماعى معمولًا تابع قانون مدنى نيستند، بلكه خود قانون مستقلى دارند و معمولا زير نظر يك سازمان يا مؤسسه دولتى اداره مى‌شوند.

2- اين بيمه‌ها جنبه اجبارى دارند؛ به اين معنا كه گروه‌ها و اقشار مشمول بيمه اجتماعى بالاجبار بيمه مى‌گردند و اراده و اختيار بيمه شده در آن دخالتى ندارد.

3- اين بيمه‌ها در ارتباط با كار بوده و تنها شامل كارمندان و كارگران حقوق بگير و مزد بگير مى‌شوند.