4- حق بيمه را معمولا كارفرما، كارگر و دولت هر يك به نسبت سهمى بر عهده مى‌گيرند كه سهم هر كدام در قانون مشخص شده است. [1]

شرايط بيمه‌

الف- شرايط عمومى‌

شرايطى كه به طور عموم در معاملات براى طرفين لازم است، در بيمه نيز براى بيمه گذار و بيمه گر لازم خواهد بود، مانند:

1 و 2- بلوغ و عقل؛

3- ممنوع نبودن از تصرف در مال خود؛

4- اختيار و آزادى اراده؛

5- قصد و تصميم جدّى.

بنابر اين، اگر يكى از طرفين قرارداد بيمه، كودك، ديوانه، محجور، مجبور و بى اراده و يا بدون قصد جدى باشد، بيمه صحيح نيست. [2]

ب- شرايط اختصاصى‌

در بيمه افزون بر مواردگذشته، چند شرط ديگر نيز لازم است:

1- تعيين شخص، كالا، يا وسيله‌اى كه مى‌خواهند آن را بيمه كنند (: موضوع بيمه)

2- تعيين دو طرف قرارداد- بيمه گر و بيمه گذار- به اين گونه كه مشخص شود كه آن‌ها شخص هستند يا شركت و يا دولت.

3- تعيين مبلغى كه بيمه گذار بايد به بيمه گر بپردازد. و تعيين اقساط حق بيمه كه بيمه گذار مى‌پردازد. در صورتيكه به طور اقساط باشد، همچنين تعيين زمان پرداخت اقساط.

4- تعيين نوع بيمه يا خطرى كه موجب خسارت مى‌گردد؛ مانند آتش‌سوزى، غرق شدن، دزدى، بيمارى و مرگ.

1. ر.ک. تأمِین اجتماعِی، مهدِی طالب، ص 33.

2. تحرِیر الوسِیله، ج 2، ص 608، م 3.