درآمدشان از نظر شرعى مشكوك و يا حرام و يا مخلوطى از حرام و حلال است؟

ج- گفتگو ورفت و آمد با آنان اشكال ندارد، بخصوص اگر موجب هدايت آنها شود، ولى تصرف دراموال آنها در صورتى جايز است كه علم به وجود مال حرام درآنچه مورد تصرف است نباشد. [1]

توضيحى در مورد شرط چهارم‌

اين كه امر به معروف ونهى از منكر نبايد ضرر داشته باشد، حكم كلّى نيست، بلكه نسبت به موارد فرق دارد. درمواردى كه شارع راضى نيست به هيچ وجه كارى ترك شود و ياتحقّق پيدا كند، دراين موارد، امر به معروف ونهى از منكر واجب است و به ضرر آن توجه نمى‌شود.

اگر معروف ومنكر از چيزهايى باشد كه شارع اقدس به آن اهميت مى‌دهد، مانند حفظ جان قبيله‌اى از مسلمين و هتك حرمت نواميس آنها، يا ازبين بردن آثار اسلام ومحو دليل (حقانيت) اسلام به طورى كه آثار ومحل آن محو شود، و مانند اينها، بايد ملاحظه مهمتر بودن را نمايد، و هر ضررى اگر چه ضرر جانى باشد يا حَرَج، موجب رفع تكليف نمى‌باشد.

پس اگر بر پاداشتن حجّتها (ودليلهاى حقانيت) اسلام به طورى كه به وسيله آنها- گمراهى- برطرف شود متوقف بر بذل جان يا جانها باشد ظاهر آن است كه واجب باشد، چه رسد به اينكه در ضرر يا حرجى كه‌

[1] - استفتاآت، ج 1، ص 482