2- جهل در لباس نمازگزار

1- كسى كه نمى‌داند با بدن و لباس نجس نماز باطل است و مقصّر در ندانستن حكم مسأله باشد، اگر با بدن يا لباس نجس نماز بخواند، نمازش باطل مى‌باشد. (م 800)

2- اگر به واسطه تقصير در ندانستن مسأله، چيز نجسى را نداند نجس است. مثلًا نداند عرق شترنجاستخوار نجس است و با آن نمازبخواند، نمازش باطل است. (م 801)

3- جهل در مكان نمازگزار

اگر (نمازگزار) بداند جايى غصبى است، ولى نداند كه در جاى غصبى نماز باطل است و در آن جا نماز بخواند، نماز او باطل مى‌باشد. (م 870)

4- جهل در مسأله جهر و اخفات‌

اگر از روى ندانستن مسأله (و همچنين فراموشى)، در جايى كه بايد نماز را بلند خواند، آهسته بخواند، يا در جايى كه بايد آهسته خواند، بلند بخواند، نمازش صحيح است و اگر در بين خواندن حمد و سوره هم بفهمد اشتباه كرده، لازم نيست مقدارى را كه خوانده دوباره بخواند. (م 995)

5- جهل در قصر و اتمام‌

1- مسافرى كه نمى‌داند بايد نماز را شكسته بخواند، اگر تمام بخواند نمازش صحيح است. (م 1359)

2- مسافرى كه مى‌داند بايد نماز را شكسته بخواند، اگر بعضى از خصوصيات آن را نداند، مثلًا نداند كه در سفر هشت فرسخى بايد شكسته بخواند، چنانچه تمام بخواند در صورتى كه وقت باقى است بايد نماز را شكسته بخواند و اگر وقت گذشته بايد شكسته قضا نمايد. (م 1360)