7 فرمود:

«مَنْ شَرِبَ الْخَمْرَ لَمْ يَقْبَلِ اللَّهُ لَهُ صَلاةَ ارْبَعينَ يَوْماً» [1]

كسى كه شراب بنوشد، خداوند نمازش را تا چهل روز قبول نمى‌كند.

7- حضور قلب‌

در واقع حضور قلب از مهمترين شرايط قبولى است؛ زيرا مانند روح عمل است كه انسان نمازگزار متوجه باشد در مقابل كه ايستاده و با چه كسى سخن مى‌گويد و همچون كسى نماز بخواند كه آخرين نماز اوست. رسول خدا 6 مى‌فرمايد:

«لا يَقْبَلُ اللَّهُ صَلاةَ عَبْدٍ لا يَحْضُرُ قَلْبُهُ مَعَ بَدَنِهِ» [2]

خداوند نماز بنده‌اى را كه با (حضور) بدنش (در نماز) حضور قلب نداشته باشد، قبول نمى‌كند.

نشانه قبولى نماز

امام صادق 7 مى‌فرمايد:

«هر كس دوست دارد بفهمد كه آيا نمازش پذيرفته شده يا نشده حال خود را ملاحظه كند كه اگر نماز او را از فحشا و منكرات بازداشته، حتماً قبول شده و اگر مقدارى از فساد دورى مى‌كند مقدارى از نمازش قبول شده واگر هيچ از فساد و منكرات پرهيزنمى‌كند، هيچ نمازش قبول‌نشده‌است.» [3]

اقسام قبولى‌

اعمال قبول شده داراى سه مرحله‌اند: 1- قبول معمول 2- قبول حَسَن ^ 3- قبول احسن ^^؛ مانند كسى كه نزد بزرگى مى‌رود، گاهى فقط او را مى‌پذيرد، گاهى علاوه بر پذيرش از او بطور معمول پذيرايى مى‌نمايد و گاهى بسيار عالى از او پذيرايى مى‌كند.

1- وسائل الشِیعه، ج 17، ص 238.

2- بحار الانوار، ج 84، ص 242.

3- همان، ج 78، ص 199.

^- ر.ک. آل عمران (3)، آِیه 37.

^^- ر.ک. احقاف (46)، آِیه 16 ـ نور (24)، آِیه 38 ـ نحل (16)، آِیه 96 و 97 ـ عنکبوت (29)، آِیه 7 و ... .