اين سرنوشت شوم مبتلا ساختم. سيزدهمين دخترم را همسرم مخفيانه به دنيا آورد و چنين وانمود كه نوزادش مرده به دنيا آمده، اما در خفا آن را نزد اقوام خود فرستاد. چون بعدها از ماجرا آگاه شدم، دختر را با خود به نقطه‌اى بردم و به تضرع و التماس و گريه او اعتنا نكرده و زنده بگورش ساختم. پيامبر 6 از شنيدن اين ماجرا سخت ناراحت شد و در حالى كه اشك مى‌ريخت، فرمود: «كسى كه رحم نكند به او رحم نخواهد شد.» سپس رو به قيس كرد و فرمود: «روز بدى در پيش دارى!» قيس عرض كرد: چه كنم تا بار گناهم سبك شود؟ پيامبر 6 فرمود: «به شمار دخترانى كه كشته‌اى بندگانى آزاد كن» [1]

اسلام با اين خرافه و عمل زشت دوران جاهلى سرسختانه جنگيد. قرآن با محكوم كردن صريح اين عمل زشت (نحل/ 59) مى‌فرمايد:

در قيامت درباره دختران زنده بگور شده سوال مى‌شود كه به چه گناهى آنها كشته شدند؟

(تكوير/ 9)

در احاديث اسلامى آمده است كه پيامبر 6 فرمود:

نعم الولد البنات، ملطفات، مجهزات، مؤنسات مباركات مفّليات.

چه فرزند خوبى است دختر! هم پر محبت است و هم كمك كار و هم مونس است و هم مبارك و پاكيزه. [2]

در حديثى آمده است كه به پيامبر 6 خبر دادند خدا به او دخترى داده است.

ناگهان نگاه به صورت يارانش كرد، ديد آثار ناخشنودى در آنها نمايان است. بى درنگ فرمود:

اين چه حالى است كه در شما مى‌بينم؟ خداوند گلى به من داده. آن را مى‌بويم و اگر غم روزى او را مى‌خوريد، روزيش با خدا است. [3]

[1] تفسِیر نمونه:11/273 به نقل ازکتاب جاهلِیت و اسلام ص /632

[2] وسائل الشِیعه، آل البِیت:21/362

[3] وسائل الشِیعه، آل البِیت:21/365