2- مساوات زن با مرد در پيشگاه خداوند

يكى از نظريات تحقيرآميز درباره زن، اين است كه او مقامات معنوى و الهى را نمى‌تواند طى كند و به مقام قرب الهى چنان كه مردان مى‌رسند، نمى‌رسد.

قرآن در آيات فراوانى با رد اين نظريه تصريح مى‌كند كه پاداش اخروى و قرب الهى به جنسيت مربوط نيست؛ به ايمان و عمل است، خواه از طرف زن باشد يا از طرف مرد؛ چنان كه در اين باره مى‌خوانيم:

هر كس عمل صالح انجام دهد، خواه مرد باشد خواه زن؛ در حالى كه ايمان دارد، ما او را زنده مى‌كنيم و حيات پاكيزه‌اى به او مى‌بخشيم و پاداش وى را به بهترين اعمالى مى‌دهيم كه انجام مى‌داده است. (نحل/ 95)

در شأن نزول آيه 35 سوره احزاب گفته‌اند هنگامى كه اسماء بنت عميس همسر جعفر بن ابى طالب با شوهرش از حبشه بازگشت، به ديدن همسران پيامبر 6 آمد.

يكى از نخستين سؤالاتى كه مطرح كرد اين بود: آيا آيه‌اى از قرآن درباره زنان نازل شده است؟ آنها در پاسخ گفتند: نه.

اسماء به حضور پيامبر 6 شرفياب شد و عرض كرد: اى رسول خدا! جنس زن گرفتار خسران و زيان است! پيامبر 6 فرمود: «چرا» عرض كرد: چون در اسلام و قرآن فضيلتى درباره آنها همانند مردان نيامده است. اينجا بود كه آيه‌اى نازل شد و فرمود: [1]

مردان مسلمان و زنان مسلمان، مردان با ايمان و زنان با ايمان، مردان مطيع فرمان خدا و زنان مطيع فرمان خدا، مردان راستگو و زنان راستگو، مردان صابر و شكيبا و زنان صابر و شكيبا، مردان روزه دار و زنان روزه دار، مردان پاكدامن و زنان پاكدامن، مردانى كه بسيار به ياد خدا هستند و زنانى كه بسيار به ياد خدا هستند، خداوند براى همه آنها مغفرت و پاداش عظيمى فراهم ساخته است.

[1]تفسِیر نمونه: 17/308