«قرآن در كنار هر مرد بزرگ و قدّيسى از يك زن بزرگ و قديسه ياد مى‌كند. از همسران آدم و ابراهيم و از مادران موسى و عيسى در نهايت تجليل ياد كرده است. اگر همسران نوح و لوط را به عنوان زنانى ناشايسته براى شوهرانشان ذكر مى‌كند، از زن فرعون نيز به عنوان زن بزرگى كه گرفتار مردى پليد بوده است، غفلت نكرده است.» [1]

3- برخوردارى از شخصيت مستقل و آزاد و برخوردار از حقوق‌

در روزگار جاهليت پيش از اسلام، با زن معامله انسان وابسته و غير مستقل در كليه حقوق اقتصادى، سياسى و اجتماعى مى‌شد. البته چنين برخوردى با زن در برخى جوامع به اصطلاح مترقى هنوز هم كم و بيش قابل مشاهده است.

با ظهور اسلام، دوره استقلال زن و برخوردارى او از كليه حقوق فردى و اجتماعى و انسانى آغاز گرديد. زن چنان كه ملزم به رعايت حقوق وضع شده براى مرد است، از حقوق مختلفى نيز برخوردار است كه بايد از سوى مرد رعايت گردد؛ چنان كه قرآن مى‌فرمايد:

براى زنان همانند وظايفى كه بر دوش آنها است، حقوق شايسته‌اى قرار داده شده است.

(بقره/ 228)

اسلام زن را مانند مرد به تمام معنى مستقل و آزاد مى‌داند و قرآن با آياتى نظير آيات زير اين آزادى را براى عموم افراد اعم از زن و مرد بيان مى‌دارد:

كسى كه عمل صالحى به جا آورد، براى خود به جا آورده است و كسى كه كار بدى مى‌كند به زيان خود او است. (جاثيه/ 15)

هر كس در گرو اعمال خويش است. (مدثر/ 38)

از اين رو، در برنامه‌هاى مجازاتى نيز هر دو را به مجازات واحدى محكوم مى‌كند.

اسلام، استقلال زن را در كليه حقوق اقتصادى به رسميت شناخته و انواع و اقسام‌

[1]مجموعه آثار استاد مطهرِی: 19/133