دو گانگيهاى زن و مرد از لحاظ روانى و احساسى‌

زن و مرد از لحاظ روانى و احساسى نيز با هم فرق دارند. ازجمله اينكه: «ميل مرد به ورزش و شكار و كارهاى پر حركت و جنبش بيش از زن است. احساسات مرد جنگى و احساسات زن صلح جويانه و بزمى است. مرد متجاوزتر و غوغاگرتر است و زن آرام‌تر و ساكت‌تر. زن از توسل به خشونت درباره ديگران و درباره خود پرهيز مى‌كند و به همين دليل خودكشى زنان كم‌تر از مردان است. مردان در كيفيت خودكشى نيز از زنان خشن‌ترند. مردان به تفنگ، دار، پرتاب كردن خود از روى ساختمانهاى مرتفع متوسل مى‌شوند و زنان به قرص خواب آور و ترياك و امثال اينها. احساسات زن از مرد جوشان‌تر است. زن از مرد سريع الهيجان‌تر است، يعنى زن در مورد امورى كه مورد علاقه يا ترسش هست زودتر و سريع‌تر تحت تأثير احساسات خويش قرار مى‌گيرد، و مرد سرد مزاج‌تر از زن است. زن طبعاً به زينت و زيور و جمال و آرايش و مدهاى مختلف علاقه زيادى دارد بر خلاف مرد. احساسات زن با ثبات‌تر از مرد است. زن از مرد محتاطتر، مذهبى‌تر، پر حرف‌تر و ترسوتر و تشريفاتى‌تر است. احساسات زن مادرانه است و اين احساسات از دوران كودكى در او نمودار است. علاقه زن به خانواده و توجه نا آگاهانه او به اهميت كانون خانوادگى بيش از مرد است. زن در علوم استدلالى و مسائل خشك عقلانى به پاى مرد نمى‌رسد؛ ولى در ادبيات، نقاشى و ساير مسائل كه با ذوق و احساسات مربوط است دست كمى از مرد ندارد. مرد از زن بيش‌تر قدرت كتمان راز دارد و اسرار ناراحت كننده را در درون خود حفظ مى‌كند و به همين دليل ابتلاى مردان به بيمارى ناشى از كتمان راز بيش از زنان است. زن از مرد رقيق القلب‌تر و فورا به گريه و احيانا به غش متوسل مى‌شود. مرد بنده شهوت خويشتن است و زن در بند محبت مرد است. مرد زنى را دوست مى‌دارد كه او را پسنديده و انتخاب كرده باشد و زن مردى را دوست مى‌دارد كه ارزش او را درك كرده باشد و دوستى خود را قبلا اعلام كرده باشد.» [1]

[1] همان ، ص 178-179