در برخى احاديث دينى، اعمال ديگرى براى زنان، نوعى جهاد شمرده شده و همان فضيلت و ثواب برايش مقرر گشته است. از جمله در حديثى آمده است كه از پيامبر اكرم 6 پرسيدند كه آيا جهاد بر زنان واجب است؟ حضرت فرمود:

نَعَمْ، جِهادٌ لا قِتالَ فيهِ: الْحَجُّ وَ الْعُمْرَةُ. [1]

آرى؛ ولى جهادى كه در آن كشت و كشتار نيست؛ يعنى حج و عمره.

يا در حديث ديگرى از حضرت امير 7 مى‌خوانيم:

كَتَبَ اللَّهُ الْجِهادَ عَلَى الرِّجالِ وَ النِّساءِ، فَجِهادُ الرَّجُلِ انْ يُبْذِلَ مالَهُ وَ نَفْسَهُ حَتَّى يُقْتَلَ فى‌ سَبيلِ اللَّهِ. وَ جِهادُ الْمَرْأَةِ انْ تَصْبِرَ عَلى‌ ما تَرى‌ مِنْ اذى‌ زَوْجِها وَ غَيْرَتِهِ. [2]

خداوند جهاد را بر مردان و زنان واجب فرمود؛ ليكن جهاد مرد اين است كه مال و جانش را در راه خدا بذل كند تا اينكه در اين راه كشته شود و جهاد زن اين است كه بر آزار همسر و غيرت او صبر نمايد.

و سرانجام در حديثى معروف مى‌خوانيم:

جِهادُ الْمَرْأَةِ حُسْنُ التَّبَعُّلِ. [3]

جهاد زن، خوب شوهر دارى كردن است.

البته آنچه درباره حكم جهاد ابتدايى زنان گفته شد، به معناى سقوط تكليف ايشان در جنگ مستقيم با دشمن است و بدان معنا نيست كه نمى‌توان از ايشان در كارهاى مربوط به پشت جبهه، نظير مداواى بيماران و مجروحان استفاده كرد؛ چنان كه در حديثى از امام باقر يا امام صادق 7 آمده است:

رسول خدا 6 زنان را همراه خود به جنگ مى‌برد تا مجروحان را مداوا كنند. از غنيمت چيزى بدانان نمى‌داد اما به آنان هدايايى مى‌داد. [4]

[1] . المبسوط، ج 2، ص 5

[2] . وسايل الشيعه، آل البيت، ج 15، ص 23

[3] . همان

[4] . ميزان الحكمة، ج 3، حديث 3526