المـيـراث) ذكـر كـرده اسـت . شـهـيـد ثانى (ره) نيز در شرح آن گفته : اين تعبير بهتر است ؛ زيرا (ميراث) اعمّ از (فرائض) است .[1]

امـام خـمـيـنـى (ره) نـيـز در تحرير الوسيله ، عنوان (كتاب المواريث) را ذكر كرده اند. به هر حـال ، جـزئيات و احكام ارث در اين باب ، به طور مشروح ، بررسى شده است . در اين جا، فقط به آن ها، اشاره مى كنيم :

ورثه ميّت

وارثان ميّت يا نسبى هستند يا سببى .

الف ـ ورثـه نـسـبـى : وارثان نسبى ـ يعنى : كسانى كه به واسطه خويشاوندى ، از ميّت ارث مى برند ـ سه گروهند:

1ـ پدر، مادر و فرزندان ميّت و فرزندان آنان هر چه پايين روند؛

2ـ پـدر بـزرگ و مادربزرگ هر چه بالا روند، همچنين برادران و خواهران ميّت و فرزندان آنان هر چه پايين روند؛

3ـ عمو، عمّه ، دايى و خاله ميّت هر چه بالاروند، و فرزندان آنان هر چه پايين روند.

چـنـانچه از گروه اول يك نفر زنده باشد، گروه دوم ارث نمى برند، همچنين اگر از گروه دوم يك نفر زنده باشد، به گروه سوم ارث نمى رسد.

ب ـ ورثه سببى : وارثان سببى ميّت دو گونه اند: يا به واسطه (زوجيّت) (زن و شوهرى) ارث مـى بـرنـد و يـا بـه واسـطه (ولاء). ولاء سه نوع است : ولاى عتق ، ولاى ضمان جريره و ولاى امـامـت . احـكـام هـمـه ايـن مـوارد، در كـتـاب هـاى فـقـهـى بـه تفصيل بيان شده است .[2]

بـرخـى از ورّاث سـهـم ارثشان در قرآن تعيين شده كه به آنان (صاحب فريضه) يا (وارث بالفرض) گفته مى شود.

[1] ر.ك . به : شرح لمعه ، ج 2، ص 289.

[2] ر.ك . بـه : شـرائع الاسـلام ، ص 294ـ314؛ شـرح لمـعـه ، ج 2، ص 288ـ327؛ تحرير الوسيله ، ج 2، ص 363ـ403.