درس شانزدهم

احکام[3]

8-كتاب القضاء

(قضا) معانى گوناگون دارد؛ در اين جا، به معناى قضاوت و داورى كردن براى رفع نزاع و خصومت از ميان مردم است .[1]

مـنـصـب قـضـاوت از مـنـاصـب بـسـيـار شـريـف و مـهـمـّى اسـت كـه از طـرف خـداى مـتـعـال به پيامبر6 و از طرف ايشان ، به امام معصوم 7 و از ناحيه آنان ، به فقيه جامع الشرائط اعطا شده است .[2]

ايـن مـنـصب شريف به موازات شرافتش ، بسيار حسّاس و خطرناك هم هست و در روايات بسيارى ، بـا بـيـانـات گـونـاگـون حـسـّاسـيـت آن بـازگـو شـده اسـت . در روايتى از پيامبر اكرم 6 نقل شده كه مى فرمايند:

(لِسـانُ الْقـاضـى بـَيـْنَ جـَمْرَتَيْنِ مِنْ نارٍ، حَتّى يَقْضِىَ بَيْنَ النّاسِ؛ فَاِمّا اِلَى الْجَنَّةِ وَ اِمّا اِلَى النّارِ)[3]

زبـان قـاضـى در مـيـان دو پـاره آتـش قرار دارد تا وقتى كه بين مردم قضاوت كند؛ (وقتى كه قضاوت كرد معلوم مى شود كه) به سوى بهشت مى رود يا به سوى آتش ‌ دوزخ .

اركان قضاوت

در تـشـكيل دادگاه و قوام قضاوت ،چند چيز نقش اساسى دارد كه بدون آن ها، قضاوت

[1] ر.ك . به فرهنگ معارف اسلامى ، واژه (قضاء).

[2] ر.ك . به : تحرير الوسيله ،ج 2، ص 404.

[3] وسائل الشيعه ، ج 27، ص 214.