نام کتاب : آشنایی با ابواب فقه نویسنده : نوری، محمد اسماعیل جلد : 1 صفحه : 59
وجـوب حـج بـر شـخـص مـسـتـطـيـع ، فـورى اسـت ؛
يـعـنـى :واجـب اسـت در سـال اول اسـتـطـاعت آن را به جا آورد و تاءخيرش جايز نيست
و در صورت تاءخير، واجب است در سال بعد انجام دهد و گرنه در سال هاى پس از آن .[1]
در قـرآن و احـاديـث اسلامى ، در مورد حج ، بسيار
تاءكيد شده است . به عنوان نمونه ، در قرآن مجيد مى خوانيم :
براى خدا بر مردم است كه آهنگ خانه (او) كنند؛ آن ها
كه توانايى رفتن به سوى آن را دارند و هـر كـس كـفـر ورزد( و حـج را تـرك كـنـد،
بـه خـود زيـان رسـانده) ، خداوند از همه جهانيان بى نيازاست .
كـسـى كـه حـاجـت ضـرورى يـا مـرضـى نـداشـتـه بـاشـد
كـه او را از انـجـام اعـمـال حج باز دارد و نيز حاكمى از حجّ او جلوگيرى نكند(
يعنى : همه شروط استطاعت را داشته بـاشد) در عين حال ، حَجَّة الاسلام را انجام
ندهد، هنگام مرگ بايد يهودى يا مسيحى از دنيا برود. (چنين شخصى مسلمان نيست) .