اگـر كـسـى وصـيـت كـنـد كـه پس از من ، فلان مال را به فلان شخص بدهيد، اين نوع وصيت را (وصـيـّت تـمليكيّه) مى گويند و در صورتى كه بيش از ثلث همه اموالش را در بر نگيرد، نافذ است .

امـا اگـر وصـيـت كـنـد كـه پـس از مـن ، بـرايـم اعـمـالى انـجـام دهـيـد؛ مثل نماز، روزه و حج ، به اين نوع وصيت (وصيت عهديه) گفته مى شود.

وصـيـت كـنـنـده را (مـُوصـى) ، كـسـى را كـه مـسـؤ ول انـجـام آن قرار داده مى شود (وَصِىّ) يا (مُوصى اِلَيْهِ)، مالى را كه درباره آن وصيت مى شود (مُوصى بِه) و كسى را كه به نفع او وصيت مى شود (مُوصى لَه) مى نامند.[1]

احـكـام و شـروط وصـيـّت در كـتـب فـقـهـى تـحـت عـنـوان (كـتـاب الوصـيـّه) بـه تفصيل ، بيان شده است .

19ـ كتاب النّكاح

(نـكـاح) عـقـد و قرارداد خاصّى است كه مقصود از آن شركت در زندگى و ايجاد نوعى اتحاد و رابـطه قانونى و شرعى بين زن و مرد است و داراى خصوصياتى مى باشد كه آن را از ساير عقدها متمايز مى سازد.[2]

دربـاره نكاح و ازدواج ، در ميان هر ملّت و جمعيتى به تناسب روحيّه و آداب و رسوم آنان ، قوانين و تـشـريـفـات خـاصـى از قديم وجود داشته است و هم اكنون نيز وجود دارد. دين مقدّس اسلام نيز اهميت خاصّى به نكاح داده است .

ازدواج يكى از مستحبات بسيار مؤ كّد اسلام مى باشدو احاديث بسيارى از پيامبر گرامى 6 و اهل بيت مكّرم ايشان 7 درباره ترغيب به ازدواج و مذمّت ترك آن صادر شده است .

[1] ر.ك . به : تحرير الوسيله ، ج 2، ص 94، مساءله 4.

[2] ر.ك . به : مصطلحات الفقه ، ص 546.