حاكميت و بروز فسادهاى سياسى اجتماعى، نه تنها جايز بلكه واجب خواهد بود. چون در اسلام هيچ اولويتى بالاتر از حفظ اسلام عزيز و هيچ فسادى عظيم تر از نابودى آن نيست. ضمن اينكه روايات زير در باب امر به معروف و نهى از منكر را مى‌توان در تأييد همين مقام دانست:

يك. احاديثى از پيامبر 6:

1. افضل شهداء امتى رجل قام الى امام جائر فامره بالمعروف و نهاه عن المنكر فقتله على ذلك، فذلك الشهيد منزلته فى الجنه بين حمزة و جعفر[1]

افضل شهيدان امت من مردى است كه در مقابل امام ستمگر قيام كند و او را امر به معروف و نهى از منكر نمايد، آنگاه در اين راه به شهادت برسد. جايگاه اين شهيد در بهشت، در ميان حمزه و جعفر است.

2. لا يقف احدكم موقفا يضرب فيه رجل مظلوم، فان اللعنة تنزل على من حضر حيث لم يدفع عنه. [2]

هرگز در محلى كه مظلومى مورد اذيت واقع مى‌شود بى‌تفاوت نايستيد، زيرا به كسى كه شاهد آن صحنه باشد و از وى دفاع نكند لعنت خداوند نازل مى‌شود.

3. افضل الشهداء حمزة بن عبد المطلب و رجل قام الى امام جائر فامره بالمعروف و نهاه عن المنكر فقتل. [3]

افضل شهيدان، حمزه بن عبدالمطلب و مردى است كه در مقابل امام ستمگر قيام كند و او را امر به معروف و نهى از منكر كند، آنگاه در اين راه به شهادت برسد.

4. خطاب به اصحاب: ان رحى الاسلام ستدور، فحيث ما دار القرآن فدوروا به، يوشك السلطان و القرآن ان يقتتلا و يتفرقا. انه سيكون عليكم ملوك يحكمون لكم‌

[1]معالم القربة فى احكام الحسبة،ص 19.

[2]همان،ص 217.

[3]احكام القرآن للجصاص:85/1.