1- 1. وظيفه امر به معروف و نهى از منكر نسبت به حاكم اسلامى‌

وظيفه امر به معروف و نهى از منكر از وظايف مشترك بين مردم و حكومت بوده و بر اساس آن، هر فردى موظف است در صورت مشاهده هر نوعى از منكر يا ترك هر نوعى از معروف در هر مكان و زمانى از ناحيه هر شخص و شخصيتى واكنش مناسب را نشان دهد؛ البته با رعايت مراتب و شرايط آن.

حال، بايد ديد آيا ادله امر به معروف و نهى از منكر، شامل خروج كارگزاران حكومتى از حاكميت به عنوان اقدامى در راستاى آن نسبت به حاكميت و حاكم اسلامى مى گردد يا خير؟ و در صورت شمول، با توجه به اينكه جواز و وجوب امر به معروف و نهى از منكر متوقف بر شرايط و مراتبى است، آيا شرايط و مراتب امر به معروف و نهى از منكر در فرض مورد بحث رعايت شده است؟

الف. ادله امر به معروف و نهى از منكر نسبت به حاكم اسلامى‌

ادله متعددى از كتاب و سنت بر جواز و لزوم امر به معروف و نهى از منكر دلالت‌مى‌كند؛ از جمله:

يك. قرآن كريم:

1. (والمؤمنون والمؤمنات بعضهم اولياء بعض، يأمرون بالمعروف و ينهون عن المنكر). (توبه/ 71)

مردان و زنان با ايمان ولىّ يكديگرند، امر به معروف و نهى از منكر مى‌كنند.

2. (كنتم خير امّة اخرجت للناس تأمرون بالمعروف و تنهون عن المنكر ....) (آل عمران/ 110)

شما بهترين امتى هستيد كه (به سود انسان‌ها) آفريده شده ايد؛ (چه اينكه) امر به معروف مى‌كنيد و نهى از منكر.

دو. احاديثى از پيامبر اكرم 6:

1. لا تزال امتى بخير ما امروا بالمعروف و نهوا عن المنكر، و تعاونوا على البر. فاذا لم‌