ميت الاحياء. و ما اعمال البر كلها والجهاد فى سبيل الله عند الامر بالمعروف و النهى عى المنكر الا كنفثة فى بحر لجّى[1]

از اين مردم كسى است كه كار زشت را نكوهيده دارد و به دست و زبان و دل خود از آن اعراض كند، چنين كسى خصال نيكو را به كمال رسانيده. و كسى است كه به زبان و دل انكارش مى كند نه به دست، چنين كسى به دو خصلت از خصال نيكو چنگ زده، و يك خصلت را ضايع گذاشته. و كسى كه فقط به دل انكار كند نه به دست و زبان، چنين كسى شريف‌ترين خصلتها را تباه كرده، و يك خصلت را فرا گرفته. و كسى كه منكر را نه به زبان انكار كند و نه به دست و نه به دل، چنين كسى مرده اى است در ميان زندگان. همه اعمال نيكو و جهاد در راه خدا در كنار امربه معروف ونهى از منكر چون انداختن آب دهانى است بر درياى پهناور (قطره‌اى در مقابل دريا)!

3. از وصاياى قبل از شهادت: لا تتركوا الامر بالمعروف والنهى عن المنكر فيولّى عليكم اشراركم ثم تدعون فلايستجاب لكم. [2]

امر به معروف و نهى از منكر را فرو مگذاريد، كه بدترين كسانتان بر شما سرورى يابند، و از آن پس هر چه دعا كنيد مستجاب نشود.

چهار. حديثى از امام حسين 7:

به نقل از امام على 7 درباره بنى اسرائيل:

... انما عاب الله ذلك عليهم لانهم كانوا يرون من الظّلمة المنكر والفساد فلاينهونهم عن ذلك رغبة فيما كانوا ينالون منهم و رهبة مما يحذرون .... [3]

... خداوند اين را بدانان عيب گرفت از آن رو كه آنان از ستمگران، منكر و فساد را مشاهده مى‌كردند ولى به خاطر منافعى كه از سوى ستمگران به آنان مى‌رسيد و يا ترس از رسيدن آسيبى به آنان و يا از دست رفتن چيزهايى كه داشتند، آنان را نهى از منكر نمى‌كردند.

[1] همان،حكمت 374.

[2] همان،نامۀ 47.

[3] وسائل الشيعة،ج 11،ص 403.