گفتنى است اگر چه متبادر از لفظ «امام» در اذهان، امام معصوم 7 است، ليكن در فرهنگ اسلامى، اين واژه بر رهبر و حاكم اطلاق مى گردد، چنان كه قرآن با به كار بردن لفظ امام در باره پيشوايان كفر، مى‌فرمايد: «فقاتلوا ائمه الكفر» (توبه/ 12) يعنى با پيشوايان كفر پيكار كنيد. و يا امام سجاد 7 مى‌فرمايد: «كل سائس امام»[1]

يعنى هر اداره كننده و سرپرستى امام است.

3. لو استعمل عليكم عبد يقودكم بكتاب الله فاسمعوا له و اطيعوا. [2]

اگر برده‌اى را به كارگزارى شما گماشتند كه شما را براساس كتاب خداوند رهبرى مى‌كند، از وى شنوايى و اطاعت داشته باشيد.

سه. احاديثى از امام على 7:

1. ايها الناس ان لى عليكم حقا ... و اما حقى عليكم ... والاجابة حين ادعوكم، والطاعة حين آمركم. [3]

اى مردم، مرا بر شما حقى است ... حقى كه من به گردن شما دارم: ... و چون فراخوانمتان، لبيك من گوييد، و چون فرمان مى‌دهم فرمان من بريد.

2. و ان فى سلطان الله عصمة لامركم فاعطوه طاعتكم غير ملومة و لامستكره بها. [4]

حكومت خدايى نگهبان كارهاى شماست، پس به رغبت تمام از آن فرمان بريد، نه از بيم ملامت ديگران يا از روى اكراه.

3. انبئت بسرا قد اطلع اليمن، و انى والله لاظن ان هؤلاء القوم سيدالون منكم، ...

بمعصيتكم امامكم فى الحق و طاعتهم امامهم فى الباطل .... [5]

خبر يافتم كه بسر بر يمن غلبه يافته، به خدا سوگند مى‌بينم كه اين قوم به زودى بر شما چيره‌

[1].الخصال،ص 565.

[2]صحيح مسلم،ج 6،ص 15.

[3]نهج‌البلاغه،خطبه 34.

[4]همان،خطبه 168.

[5]همان،خطبه 25.