مهربان و دلسوزند و هريك در موقع لزوم بار ديگرى را بر دوش مى‌كشد و خود را نسبت به او مسئول مى‌داند، افراد در اجتماع نيز نسبت به يكديگر مسئوليت متقابل دارند. نام ديگر اين مسئوليت همگانى را «تكافل اجتماعى» نهاده‌اند. يعنى هر يك از افراد اجتماع عهده‌دار كفالت ديگرى مى‌باشد و سعى و تلاش مشترك، تعاون و مدد رسانى در جهت رفع گرفتارى‌هاى فردى و اجتماعى و دستگيرى از نيازمندان از مصاديق بارز مسئوليت اجتماعى محسوب شده و هرگز از عهده انسان برداشته نمى‌شود. [1]

در روايت بهترين برادران دينى، سودمندترين آنها شمرده شده [2] و نيكوكارى در حق آنها موجب ورود به بهشت از درب مخصوص نيكوكاران [3] مى‌گردد.

شاد نمودن برادران دينى و خانواده آنها يكى از راه‌هاى وصول به خدا [4]) و رضايت او و داخل شدن در بهشت محسوب شده [5] و حلقه اتصال بين او و ولايت ائمه : (كه همان ولايت خداوند است) قلمداد گشته است. [6] از طرفى هرگاه افراد جامعه اسلامى نسبت به محرومان و نيازمندان بى‌تفاوت بمانند خداوند آنها را عذاب نموده [7] و در قيامت سياه‌رو و دست بر گردن‌بسته [8] و در دنيا خوار و ذليل [9] و فقير [10] خواهند شد. در همين راستا، امام صادق 7 مى‌فرمايد: وَ يَحِقُّ عَلَى المسلمين الاجتهاد فِى التَّواصُلِ وَ التَّعاوُنِ عَلَى التَّعاطُفِ وَ المُواساةُ لِاهل الحاجة [11]

: بر همه مسلمانان لازم است كه در رفع نيازهاى نيازمندان با هم متصل و متحد باشند و با يكديگر همكارى نموده و برخوردهاى عطوفت‌آميز و برادروار با حاجتمندان مسلمان داشته باشند.

[1]امام سجاد7: خداِیا مرا بر ِیارِی ضعِیفان و مدد رسانِی انسانهاِی پرِیشان موفق بدار. (صحِیفه سجادِیه، دعاِی

ششم)

[2]اصول کافِی، ج 2، ص 164

[3] همان، ج 2، ص 195

[4] شِیخ صدوق، خصال، ج 1، ص 8

[5]اصول کافِی، ج 2، ص 164

[6] بحار الانوار، ج 75، ص 176

[7] سفينة البحار، ج 1، ص 353

[8] بحار الانوار، ج 75، ص 174

[9] همان، ص 17

[10] عبد الواحد ،آمدِی غرر الحکم و دررالکلم، ص 621

[11] اصول کافِی، ج 2، ص 175