عوامل تأثيرگذار بر امنيت اجتماعى به دو دسته تهديدات
داخلى و خارجى تقسيم مىگردد.
در بخش تهديدات خارجى به طور كلى مىتوان از تهديدات
نظامى آشكار و عمليات پنهان سياسى- نظامى نام برد. اما عوامل درونى تأثير گذار بر
امنيت يك جامعه تنها به فعاليتهاى نظامى درونى مانند عمليات چريكى منحصر نمىشود؛
بلكه از تهديدات اقتصادى به عنوان يك تهديد مهم مىتوان نام برد. در حقيقت عقب
افتادگى اقتصادى، وابستگى و فقر ناشى از آن و شكاف بين سطوح اجتماع منشأ تهديد
مىباشد. [2]
3- 2. پيشرفت جامعه و امنيت
از شاخصههاى توسعه يافتگى و پيشرفت يك جامعه بالا
بودن ضريب امنيت آن است. هرچه ميزان فقر و محروميت در جامعه بيشتر باشد ضريب امنيت
نيز در آن كمتر بوده و همواره انواع ناهنجارىها در آن فراوان ديده مىشود و حتى
حكومتها در چنين جامعهاى هر لحظه در خطر سقوط كودتا و شورش قرار دارند. بنابراين
يكى از اساسىترين شيوهها براى مصون سازى جامعه از انواع ناهنجارىها و نا
امنىها اين است كه به سرمايهگذارى در امور زير بنايى جامعه، ارتقاء سطح در آمد و
سطح زندگى تودههاى محروم اقدام شود. [3]
4- 2. بيمه و امنيت
تلاشهاى انسان در زندگى براى تأمين خواستهها،
نيازها و براى زدودن آثار سوء و زيانبار حوادث و خطرهايى است كه با آنها درگير
است. او براى تأمين نيازهاى خويش به تلاشهاى فراوانى دست زده و براى مواجهه با
خطرها سه گونه عمل كرده است: 1. خطرگريزى 2. جلوگيرى از وقوع خطر (پيشگيرى) 3.
تلاش براى كاهش اثرات زيان بار آنها.
اولين گام براى مقابله با خطر شناخت آن، و در مرحله
بعد بهترين نوع مقابله، هميارى و همكارى جمعى در دفع خطرات است. انسان، زندگى و
مشاركت جمعى در رفع خطر را، به عنوان شيوه دفاعى مستحكم در برابر مخاطرات انتخاب
كرده است.
[1] خبر نامه
دِین پژوهان سال اول شماره 6 بهمن و اسفند 80، ص
26