5- 2- 3. بيمه بازنشستگى:

يكى از مراحل مهم زندگى مرحله پيرى است. پيران تمامى استعداد و توانايى خويش را براى توليد ثروت عمومى و توسعه جامعه و كشور به كار گرفته‌اند. بدون ترديد در شرايطى كه جسم آنان دچار ناتوانى شده و در آمد آنان كاهش يافته شده جامعه بايد به حمايت آنان بشتابد و دولت بايد به نمايندگى از جامعه برنامه‌هاى تأمينى را پيش بينى و اعمال نمايد. بيمه بازنشستگى يكى از روش‌هايى است كه پيران مى‌توانند به آن اعتماد نمايند و نسبت به مرحله پيرى زندگى خويش نوعى آرامش خاطر داشته باشند. برخى از نويسندگان در زمينه بيمه، مقصود اصلى از اين نوع بيمه را، تأمين درآمد به صورت پرداخت‌هاى دوره‌اى براى كاركنان و كارگران بازنشسته دانسته‌اند. بيمه بازنشستگى به دو صورت انفرادى و گروهى انجام مى‌پذيرد. [1]

4. بيمه اتكايى‌

بيمه‌اى كه به موجب آن، تعهدات بيمه‌گرى به بيمه‌گر ديگرى منتقل مى‌شود بيمه اتكايى خوانده مى‌شود. بيمه‌گر اتكايى مانند بيمه‌گر اصلى، نسبت به سهمى كه در بيمه اتكايى تقبل نموده است، متعهد به جبران خسارت مى‌باشد. فلسفه پيدايش بيمه اتكايى توزيع ريسك‌هايى است كه بيمه‌گر اصلى، به عهده گرفته است. بنابراين عقدى را كه بيمه‌گر اصلى با بيمه‌گذار منعقد مى‌نمايد عقدى است كه ريسك موضوع آن عقد، بالفعل يا بالقوه مى‌تواند پايه و اساس بيمه اتكايى قرار گيرد تا ريسك توزيع گردد. اين عقد بيمه را بيمه مستقيم مى‌گويند. بيمه‌گر اتكايى، بيمه‌گر اصلى را در برابر امواج متلاطم خطر جبران خسارت تأمين مى‌نمايد. بيمه اتكايى از آن جهت براى بيمه‌گر اصلى مفيد است كه با حق بيمه كمترى خطر جبران خسارت را نزد بيمه‌گر اتكايى بيمه مى‌نمايد. البته بيمه‌گر اتكايى نيز از آن منتفع مى‌شود، زيرا هزينه‌هاى او در مديريت بيمه بسيار كمتر از هزينه‌هايى است كه بيمه‌گر اصلى، به دليل انجام عمليات مديريت به وسيله او، مى‌پردازد. توسعه صنايع بزرگ و تجارت بين‌الملل و ضرورت بيمه شدن آنها در مقابل خطرات و عدم توان ايفاى تعهدات سنگين آنها از ناحيه شركت‌هاى بيمه اصلى و خوف از ورشكستگى ايجاب مى‌نمايد كه آنها نيز خود را در نزد شركت‌هاى بيمه بزرگ‌تر بيمه نمايند.

[1] همان، ص 170 الِی 175.