2. بيمه و انفاق و احسان‌

انفاق به معناى عطا كردن و بخشيدن مال و مانند آن در راه خير مى‌باشد [1] انفاق (بخشش و عطا كردن) هم در مال است و هم در غير آن و به دو شكل واجب و مستحب در قرآن آمده است. [2]

نيكوكارى بارها مورد تأكيد قرآن كريم قرار گرفته و به اثرات فردى و اجتماعى آن اشاره شده است.

3. كمك به همنوع يكى از ويژگى‌هاى بشر

ما در همه جوامع بشرى با پديده نيكوكارى، كمك به همنوع، ايثار، فداكارى، گذشت، بخشندگى و سخاوت روبه‌رو هستيم و دليلش هم اين است كه اين نوع رفتار انسانى ريشه در فطرت بشر دارد به گونه‌اى كه اگر انسانى ببيند همنوعش دچار مشكل شده به كمكش مى‌شتابد و نمى‌تواند تحمل كند كه ديگران در رنج و سختى به سر برند و او احساس آرامش و آسايش كند. به همين دليل كمك به همنوع در همه جوامع يك ارزش به حساب مى‌آيد.

نظام اقتصادى اسلام با توجه به واقعيت اجتماعى بودن بشر انسانها را اعضاى يك پيكر مى‌داند و پيروانش را به همدردى با نيازمندان و ناتوانان سفارش مى‌كند. امام رضا 7 درباره ويژگى‌هاى پيامبر 6 چنين مى‌فرمايد:

وَ افْضَلُهُمْ عِنْدَهُ اعَمُّهُمْ نَصِيحَةً لِلْمُسْلِمينَ وَ اعْظَمُهُم عِنْدَهُ مَنْزِلَةً احْسَنُهُمْ مُواساةً وَ مُوازَرَةً. [3]

برترين افراد نزد پيامبر 6 كسى بود كه خير خواهى‌اش به مسلمانان فراگيرتر بود و بزرگ‌ترين مردم از نظر منزلت نزد وى كسى بود كه در بخشش مالى و مدد رسانى بهتر رفتار مى‌كرد.

گرچه صنعت بيمه به شكل امروزى آن از غرب شروع شده است و مبناى آن همكارى بر اساس منافع متقابل است؛ اما در فرهنگ اسلامى ما علاوه بر آن داراى پشتوانه عظيمى چون تقويت روح برادرى دينى، همبستگى و اتحاد اجتماعى و دوستى و صله رحم، است.

[1] فرهنگ لاروس، ج 1، ص 366

[2] مفردات راغب، ص 502

[3] بحار الانوار، ج 16، ص 152