همچنين امتياز بيمه بر اساس فرهنگ اسلامى نسبت به بيمه‌هاى اروپايى در اين جهت است كه حق بيمه از افراد ضعيف و فقير دريافت نمى‌شود، ولى از مزاياى آن برخوردار مى‌شوند. [1]

و از طرفى افراد شركت كننده در اين نوع بيمه‌ها مى‌تواند حق عضويت خود را به نيت انفاق و احسان (صدقه) بدهند تا هم در امور معنوى مشاركت كرده باشند و هم در مواقع بروز حادثه به آنها رسيدگى گردد هرچند احسان نمودن خود در دفع خطرات و بلايا تأثير شگفت‌انگيز دارد. [2] در واقع بيمه نيز بسترى مناسب براى اجراى سنت احسان است كه بيمه‌گذار با احسان خويش، خود را از احسان ديگران بهره‌مند مى‌سازد.

4. بيمه و قاعده «رَحْم»

1- 4. معنا و مفهوم رحم‌

رحم كردن يا رحم آوردن در لغت به معناى مهربانى نمودن، دلسوزى كردن شفقت داشتن و يا ترحم نمودن است. [3]

در روايات زيادى به موضوع «رحم» اشاره شده و مفاد اكثر آنها نشان مى‌دهد كه ترحم نمون و دلسوزى داشتن داراى آثار فردى و اجتماعى است. اين آثار به گونه‌اى است كه مى‌توان ترحم و آثار آن را به صورت يك قاعده دانست و اين آثار تنها مخصوص آخرت نيست؛ بلكه در سرگذشت‌ها و خاطرات به ياد مانده و مكتوب از گذشته فراوان ديده شده است كه هر كس نسبت به انسان و همنوع خود و يا حتى نسبت به حيوانات رحم نموده است در مصيبت‌ها و مشكلات مورد «ترحم» الهى قرار گرفته است. حضرت على 7 قاعده‌مند بودن رحم و آثار آن را چنين بيان مى‌كند: «يا نُوفُ احْسِنْ يُحْسَنْ الَيكَ ... ارْحَمْ تُرْحَمْ»؛ [4]

اى نوف نيكى كن تا به تو نيكى شود، رحم كن تا مورد رحمت قرارگيرى.

[1] قرارداد بِیمه در حقوق اسلام و اِیران ص 195 2

[2] علِیرضا صابرِی ِیزدِی نداهاِی عاطفِی ص 123

[3] لغت نامه دهخدا، ج 25، ص 309

[4] بحار الانوار، ج 74، ص 385