مى‌خوابيد. [1]

گويند ابوالحسن بن فرات [2] سيصد هزار دينار براى كاخ تازه‌اى كه به مناسبت وزارتش ساخت خرج كرد و در دوران وزارت هوس كرد تمام خاندان و فاميلش را در قسمتى از كاخش به نام دارالبستان گردآورد، هزينه تعمير و پاكسازى و آماده كردن وسايل به پنجاه هزار دينار رسيد. [3]

گرچه نمونه اين گونه اسرافكارى‌هاى بزرگ و تحميل هزينه‌هاى سنگين بر بيت‌المال در جهان اسلام بسيار زياد است ولى اسراف در اقلام كوچك و ارقام اندك را نيز نبايد از نظر دور داشت. زيرا آنگاه كه خوى اسرافكارى همگانى شود، مصارف عادى و اندك روزانه نيز مى‌تواند هزينه‌اى سنگين را بر بيت‌المال تحميل كند و براى مثال پى‌آمد گناه چند تومانى ناشى از اسراف چند قرص نان، خروج سالانه چندين ميليارد دلار ارز از كشور مى‌باشد. آمار زير نمونه‌اى از اسراف‌هاى عادى و نتايج حاصل از آن را به روشنى نشان مى‌دهد.

[1] - پسر احمد بن طولون و دومين تن از بنى‌طولون كه از 270 تا 282 ه‌. ق رياست كرده است. (لغتنامۀ دهخدا، به نقل از نزهة القلوب ج 3، ص 252 و تاريخ الخلفا، ص 244 والوزراء والكتاب،، ص 123

[2] - ابوالحسن على بن محمد بن موسى بن فرات نهروانى، وزير مقتدر، از 293-296، در سال‌اخير به تهمت همدستى قبايل عرب در غارت بغداد معزول و محبوس و اموال او ضبط شد و در سال 304 به گناه اسراف در بيت‌المال بار ديگر زندانى و اموال او مصادره گشت و باز به سال 311 مقام وزارت يافت و در ربيع‌الاول 312 با پسر خويش محسن محبوس و در ربيع‌الثانى همان سال هر دو به قتل رسيدند. (لغت‌نامۀ دهخدا، ابن فرات)

[3] - تاريخ تمدن اسلامى در قرن چهارم هجرى، ج 2، ص 122