زيرا كه مؤمن خيانت نمى‌كند.

با آن كه از ديدگاه اسلام مقابله به مثل در بسيارى از كارها روا مى‌باشد اما در خيانت چنين نيست و پاسخ رفتار خائنانه را نبايد با خيانت داد.

رسول خدا 6 فرموده است:

«لا تَخُنْ مَنْ خانَكَ فَتَكُونَ مِثْلُهُ» [1]

به آن كس كه به تو خيانت مى‌كند، خيانت مكن چرا كه تو نيز چون او مى‌شوى.

سليمان بن خالد مى‌گويد: مالى را نزد كسى گذاشته بودم ولى او منكر شد و سوگند خورد. مدتى بعد مالى از او پيش من موجود بود، من از امام صادق 7 پرسيدم كه آيا مى‌توانم مال خود را به جاى مال او بردارم و سپس مثل او منكر شوم و سوگند بخورم؟ امام 7 در پاسخ فرمودند:

«انْ خانَكَ فَلا تَخُنْهُ، فَلا تَدْخُل فيما عِبْتَهُ عَلَيْهِ» [2]

اگر او به تو خيانت كرده است تو به او خيانت مكن و در كارى كه او را بر انجامش عيب مى‌كنى وارد مشو.

در اين ميان، نكوهيده‌تر از همه خيانتى است كه نسبت به امت اسلامى روا داشته شود. امير مؤمنان، على 7 مى‌فرمايند:

«وَ إِنَّ أَعْظَمَ الْخِيانَةِ خِيانَةُ الْأُمَّةِ و أَفْظَعَ الغِشِّ غِشُّ الْأَئِمَّةِ» [3]

[1] - ميزان الحكمه، ج 3، ص 196، به نقل از بحار، ج 103، ص 175

[2] - ميزان الحكمه، ج 3، ص 196 به نقل از تفسير نورالثقلين، ج 2، ص 144

[3] - نهج‌البلاغه، نامۀ 26