كس متعلق به خود اوست، ولى امروزه براى چاپ اسكناس و ضرب سكه هزينه‌اى از بيت‌المال پرداخت مى‌گردد كه استفاده نادرست از آنها، موجب افزايش اين هزينه‌ها مى‌گردد. مثال ديگر: درست است كه امروزه همه بهره‌مندان از نعمت آب، برق و گاز و ديگر امكانات زندگى شهرى، هزينه مصرفشان را خود مى‌پردازند، ولى اين به معناى جواز اسرافكارى و زياده‌روى در مصرف نيست. زيرا گذشته از آن كه اسراف در شرع مقدس امرى نكوهيده است، موجب ضرر و زيان به عامه مردم نيز مى‌باشد.

روشن است كه اين ارتباط همگانى بر ضرورت حفظ و نگهدارى بيت‌المال از سوى عموم مردم مى‌افزايد و دقت هر چه بيشتر در استفاده از اموال عمومى را مى‌طلبد.

تاريخچه پيدايش بيت‌المال‌

بدون ترديد دولت‌هاى بزرگ و صاحبان تمدن‌هاى كهن پيش از اسلام، مثل ايران و روم از سازمان‌هاى مالى نسبتاً گسترده‌اى بهره‌مند بوده‌اند، ولى اعراب، به دليل ساده بودن شكل زندگى‌شان و نيز نداشتن دولتى فراگير و متمركز، از نهادى به نام خزانه، بيت‌المال و يا چيزى همانند آن بهره‌اى نداشته‌اند. عموم مردم به‌صورت قبايل جداگانه زندگى مى‌كردند و ميزان درآمدشان، غالباً از اندازه تكافوى زندگى ساده صحرانشينى فراتر نمى‌رفت.

وضعيت شهرهاى مكه و يثرب (مدينه) كه اوّلى با تجارت و دومى به‌خاطر زراعتش چند گامى به مدنيت نزديك‌تر بودند نيز به‌گونه‌اى نبود كه سيستم مالى ويژه و ممتازى فراتر از سيستم اقتصادى بدوى ميان مردم پديد آورد. به هر حال قدر مسلم اين است كه در دوران پيش از اسلام وجود نهاد مالى‌