الزَّكاةِ وَ ما صِيْدَ صَيْدٌ فى‌ بَرٍّ وَ لا بَحْرٍ الَّا بِتَرْكِهِ التَّسْبيحَ فى‌ ذلِكَ الْيَوْمِ، وَ إِنَّ أَحَبَّ النَّاسِ إلَى اللَّهِ تَعالى‌ أسْخاهُمْ كَفّاً وَ اسْخَى النَّاسِ مَنْ أدّى‌ زَكاةَ مالِهِ وَ لَمْ يَبْخَلْ عَلَى الْمُؤْمِنينَ بِمَا افْتَرَضَ اللَّهُ لَهُمْ فى‌ مالِهِ» [1]

همانا زكات براى آزمايش توانگران و تأمين هزينه زندگى تهيدستان وضع گرديده‌است. چنانچه مردم زكات مالشان را بپردازند، هيچ مسلمانى تهيدست نمى‌ماند و از حقى كه خداوند به نفع او واجب ساخته توانگر مى‌شود؛ و همانا مردم تهيدست نمى‌شوند، نيازمند نمى‌شوند، گرسنه نمى‌شوند، عريان نمى‌شوند، مگر به گناه توانگران و شايسته است كه خداوند تبارك و تعالى رحمت خود را از مانع زكات باز گيرد. به آن خدايى كه خلايق را آفريد و روزى را بسط داد سوگند ياد مى‌كنم كه هيچ مالى در خشكى و دريا تباه نمى‌شود، مگر به ترك زكات و هيچ شكارى در خشكى يا دريا به دام نمى‌افتد مگر به ترك تسبيح در آن روز، همانا محبوب‌ترين مردم در نزد خداوند گشاده دست‌ترينِ آنان است و سخاوتمندترين مردم كسى است كه زكات مالش را بپردازد و نسبت به آنچه از اموالش كه خداوند براى مؤمنان واجب ساخته است بخل نورزد.

موارد مشمول پرداخت زكات در قرآن كريم ذكر نشده است؛ و فقيهان با استناد به‌روايت‌هاى دينى آنها را مشخص كرده‌اند، هر چند كه در اين‌

[1] - وسايل الشيعه، ج 9، ص 12