رسول خدا 6 فرموده است:

«لَعَنَ اللَّهُ الرَّاشِى وَالْمُرْتَشِى وَالْماشِى بَيْنَهُما» [1]

لعنت خدا باد بر رشوه دهنده و رشوه‌گيرنده و واسطه ميان آنها.

نيز فرموده است:

«إِيَّاكُمْ وَالرِّشْوَةَ فَانَّها مَحْضُ الْكُفْرِ وَ لا يَشُمُّ صاحِبُ الرِّشْوَةِ ريحَ الْجَنَّةِ» [2]

بپرهيزيد از رشوه، كه همانا كفر محض است و اهل رشوه بوى بهشت‌را استشمام نمى‌كند.

رشوه، گاه براى انجام كارى گرفته مى‌شود كه رشوه گيرنده موظف است آن را انجام دهد و گاه براى انجام ندادن يا به تأخير انداختن يك وظيفه گرفته مى‌شود. در هر حال مالى كه از راه رشوه به دست آيد حرام است.

هديه‌

هديه دادن هر گاه كه به قصد جلب دوستى و محبت و بزرگداشت و يا به صلاح آوردن كسى داده شود كار بسيار پسنديده‌اى است. چنان‌كه پيامبر خدا 6 براى جلب دوستى مردم مكه و گرايش آنان به دين مبين اسلام غنايم جنگ حنين را به آنان بخشيد. [3] اما آنگاه كه پاى جلب منفعت‌

[1] - بحارالانوار، محمدباقر، ج 104، ص 274

[2] - همان

[3] - تاريخ پيامبر اسلام 6، ص 564