نگرفت و فرمود: نگفتم كه تا اين اندازه احتياط كن. [1]

البته روشن است كه يك ليره را خرج كردن آن هم به‌وسيله يك فرد نيازمند، مصداق اسراف در بيت‌المال نيست و نقل اين داستان فقط به اين منظور بود كه نشان بدهيم، كسانى چون شيخ انصارى، حتى اگر يك ليره هم از بيت‌المال به كسى مى‌دادند سفارش مى‌كردند كه آن را با احتياط خرج كند. مشكل اينها نيست. مشكل آنجاست كه كسانى در مصرف بيت‌المال هيچ‌گونه حد و مرزى براى خود قايل نيستند، حتى در اسرافكارى هم زياده‌روى مى‌كنند!

يكى از انتقادهاى شديد امام خمينى قدس سره نسبت به رژيم گذشته همين موضوع اسراف در مصرف بيت‌المال بود. سخن وى اين بود كه چرا در كشورى مثل ايران كه هنوز بسيارى از مردم آن در تنگدستى زندگى مى‌كنند شاه و دار و دسته‌اش بايد آن همه پول را خرج زرق و برق زندگى خود بكنند.

ايشان در گفتارى خطاب به سردمداران رژيم پهلوى مى‌فرمايد:

شما در كاخ‌هاى مجلّلى كه هر چند سال تغيير مكان داده و با ميليون‌ها تومان خرج‌هاى گزاف كه تصورش براى ملت ممكن نيست، نشسته‌ايد و مخارج آن را از كيسه اين ملّت بدبخت اخّاذى نموده‌ايد و ناظر فقر و گرسنگى ملّت و ورشكستگى بازار و بيكارى جوانان فارغ‌التحصيل هستيد، ناظر وضع اختلال فلاحت و زراعت، اختلال وضع بازار و تسلط اسرائيل بر شؤون اقتصادى كشور ...

چطور وجدان خود را راضى مى‌كنيد براى حكومت زودگذر، اين قدر

[1] - زندگانى و شخصيت شيخ انصارى، ص 79-80