«ثُمَّ انظُر فى‌ أُمُورِ عُمَّالِكَ فَاسْتَعْمِلْهُمُ اخْتِباراً، وَ لا تُوَلِّهِمْ مُحاباةً وَ أَثَرَةً، فَإِنَّهُما جِماعٌ مِّنْ شُعَبِ الْجَوْرِ وَالْخِيانَةِ، وَ تَوَخَّ مِنْهُمْ أَهْلَ التَّجْرِبَهِ وَالْحَياءِ مِنْ أَهْلِ الْبُيُوتاتِ الصالِحَةِ، وَالْقَدَمِ فِى الْإِسْلامِ الْمُتَقَدِّمَةِ، فَإِنَّهُمْ أَكْرَمُ أَخْلاقاً، وَ أَصَحُّ أَعْراضاً. وَ أَقَلُّ فِى الْمَطامِعِ إِشْرافاً وَ أَبْلَغُ فى‌ عَواقِبِ الْأُمُورِ نَظَراً، ثُمَّ أَسْبِغْ عَلَيْهِمُ الْأَرْزاقَ، فَإِنَّ ذلِكَ قُوَّةٌ لَهُمْ عَلَى استِصْلاحِ أَنْفُسِهِمْ، وَ غِنىً لَهُمْ عَنْ تَناوُلِ ما تَحْتَ أَيْديهِمْ، و حُجَّةٌ عَلَيْهِمْ إِنْ خالَفُوا أَمْرَكَ، أَوْ ثَلَمُوآ أَمانَتَكَ» [1]

پس در كارهاى كارگزارانت انديشه كن و پس از آزمون به كارشان وادار؛ و آنان را با انگيزه دوستى و يا خودسرانه به كارى مفرست، زيرا اين دو عامل موجب ستم و خيانت خواهد شد. كارگزارانت را بايد از ميان كارآزمودگان با حيا و خاندان‌هاى شايسته و پيشگامان در اسلام انتخاب كنى. زيرا اينان از نظر اخلاق بزرگوارتر و از نظر دامن پاك‌تر و آبرومندترند. آزمندى آنان به مال دنيا كمتر است و نسبت به حوادث آينده دورانديش‌ترند. سپس مخارجشان را به تمام و كمال بپرداز، زيرا اين كار آنان را براى خودسازى‌شان توانا مى‌سازد و از دستبرد زدن به آنچه در اختيار دارند بى‌نياز مى‌گرداند؛ و اگر با فرمان تو مخالفت كردند و يا در امانت تو خيانت ورزيدند عليه آنان دليل دارى.

يكى از بارزترين مصداق‌هاى گزينش با انگيزه‌هاى دوستى و

[1] - نهج‌البلاغه، نامۀ 53، ترجمۀ مصطفى زمانى، نامۀ 53