صحابى مشهور، بود. اما با روى كار آمدن خليفه سوم مديريت بيت‌المال نيز دستخوش تحول شد و اين نهاد در معرض غارت قرار گرفت. زمانى هم كه صحابى بزرگ، ابوذر غفارى رفتار خليفه را مورد اعتراض و انتقاد قرار داد، مورد غضب واقع شد و تبعيد گرديد. [1]

با پايان يافتن دوران خلافت امير مؤمنان على 7 و روى كارآمدن بنى‌اميه، خيانت در بيت‌المال نيز رسميت يافته علنى گرديد. امويان اموال مردم را تحت عنوان زكات، جزيه و خراج اسلامى مى‌ستاندند و آن را نه در جايى كه شريعت تعيين كرده است بلكه در راه مصالح شخصى و سياسى خودشان به مصرف مى‌رساندند. آنها براى پر كردن خزانه دولت خود به هر اقدامى دست مى‌زدند و قوانين روشن شريعت را آشكارا زير پا مى‌نهادند. آنان هرگز حاضر نبودند كه سيره مالى پيامبر 6 را پيشه سازند و نسبت به بيت‌المال پارسايى بورزند. ديگر، الگوى كسانى چون معاويه، يزيد، مروان، عبدالملك و هشام، پيامبر 6 و ياران پارسامنش‌

[1] - بررسى وضع مالى و ماليه مسلمين، ص 109