3- سدّ معبر

اگر كسى در راه مردم مانع ايجاد كند، ساختمانى در آن بسازد، سنگى و ... در آنجا قرار دهد، يا ماشين خود را پارك كند كه به رهگذران صدمه بزند، يا موجب مرگ آنان گردد، ضامن است وبايد ديه بپردازد. امام صادق 7 فرمودند:

«كُلُّ مَنْ اضَرَّ بِشَىْ‌ءٍ فى‌ طَريقِ الْمُسْلِمينَ فَهُوَ لَهُ ضامِنٌ» [1]

هر كس به واسطه چيزى در راه مسلمانان، ضرر برساند در برابر آن مسؤول است.

امام خمينى قدس سّره در اين زمينه مى‌نويسد:

«از جمله ضرر رساندن به راه مسلمانان، نگه‌داشتن چارپايان در آن، گذاشتن كالا براى فروش و پارك كردن ماشينها در آن است، مگر اينكه براى مصلحت رهگذران به مقدار لازم براى سوار كردن و حمل ونقل آنان باشد.» [2]

4- ريختن اشياى لغزنده در خيابان‌

اگر كسى زباله‌هاى لغزنده منزلش از قبيل پوست خربزه را در خيابان بريزد، يا جاده و كوچه را بر خلاف متعارف- نه براى مصلحت رهگذران- آبپاشى كند و به واسطه آن انسانى بلغزد، ضامن است، ولى چنانچه رهگذر عاقل، عمداً پايش را روى آن بگذارد و سقوط كند، صاحب زباله ضامن نيست. [3]

[1] - وسائل الشيعه، ج 19، ص 180

[2] - تحريرالوسيله، ج 2، ص 565، مسأله 5

[3] - همان، ص 267، مسأله 11