فصل پنجم سياست خارجى‌

يكى از محورهاى مهم در بررسى انديشه‌هاى امام خمينى قدس سره مبحث سياست خارجى است. منظور ما از سياست خارجى، خط مشى و روشى است كه دولت اسلامى در برخورد با امور و مسائل خارج از كشور براى حفظ حاكميت و دفاع از موجوديت و منافع خود اتخاذ مى‌كند.

در انديشه حضرت امام قدس سره تفكر افراطى انزواطلبى سياسى و قطع رابطه با دولت‌ها و كاهش ارتباط با دنيا جايى نداشت، ايشان بر اين باور بود كه «امروز دنيا مانند يك عائله و يك شهر است، يك شهر داراى محلّه‌هاى مختلفى است كه باهم ارتباط دارد» [1] و برهمين اساس، حضرت امام قدس سره در مناسبت‌هاى گوناگون خط مشى سياست خارجى جمهورى اسلامى ايران را به صراحت بيان فرموده است. به‌عنوان مثال، در جايى مى‌فرمايد:

ما نمى‌خواهيم در يك كشورى زندگى كنيم كه از دنيا منعزل باشد. ايران امروز نمى‌تواند اين طور باشد، بلكه كشورهاى ديگر هم نمى‌تواند اين طور باشد كه در يك جا بنشينند و مرزهايشان را ببندند، اين غير معقول است ... ما بايد با كشورهايى كه با ما هستند و ما را اذيت نمى‌كنند روابط داشته باشيم و آقايان در فكر اين باشند و روابط را تحكيم كنند؛ البته ما با آن‌ها كه بخواهند به ما تعدّى كنند نمى‌توانيم بسازيم و از اول هم اعلام كرديم، مگر آن‌ها خودشان را اصلاح كنند. نبايد تحت سلطه خارجى باشيم. نبايد آن‌ها دخالت در امور ما بكنند و نبايد به ما خط بدهند. [2]

در جاى ديگر مى‌فرمايد:

[1]- صحيفۀ نور، ج 19، ص 242

[2] - همان