اين نوع تهاجم پيشينه‌اى ديرينه دارد و در طول تاريخ حيات اسلام از سوى دشمنان، به شكل‌هاى گوناگون صورت مى‌پذيرفته و كمّ و كيف آن، همواره در حال تغيير و دگرگونى بوده است.

دفاعى كه در دفع تهاجم فرهنگى مطرح است «دفاع فرهنگى» نام مى‌گيرد و مسلمانان موظّفند با همه امكانات و وسائل لازم به مقابله جدّى و دفاع از ارزش‌هاى الهى و منافع مسلمانان برخيزند.

حضرت امام قدس سره در اين باره مى‌فرمايد:

درصورتى كه روابط كشور اسلامى با ديگر كشورها موجب استعمار مسلمانان يا استعمار كشورشان در بُعد فرهنگى شود، بر همه مسلمانان واجب است كه از چنين روابطى اجتناب كنند و اين‌گونه روابط حرام مى‌باشد. [1]

هجوم فرهنگى دشمن از دبستان و دبيرستان و دانشگاه‌ها گرفته تا پادگان‌ها و بازار و كارخانه‌ها و ادارات دولتى و سينما و ميدان هنر و انديشه و در يك كلام همه ا بعاد زندگى را دربرمى‌گيرد و امام راحل قدس سره بسان مرزبانى بيدار و هشيار همواره از مرزهاى عقيده و اخلاق اسلامى ديدبانى مى‌كرد و توطئه‌هاى پيدا و پنهان دشمنان را كشف و خنثى مى‌ساخت، فتواهايى چون حرمت تشبّه به كفار، تعرّب بعد از هجرت، قمار و آلات آن، مشروبات الكلى، عكس‌ها و فيلم‌هاى مبتذل و غيره از يك سو، همچنين توصيه به اعتماد به نفس، تهذيب و خودسازى، تعبّد و تهجّد، توسل و تعهّد و ... از سوى ديگر عالى‌ترين نوع دفاع در برابر هجوم فرهنگى بيگانگان است كه در بيشتر سخنان و بيانيه‌هاى امام راحل قدس سره به وفور به چشم مى‌خورد.

[1] - تحريرالوسيله، ج 1، ص 486، مسألۀ 5